Güzel vakit geçirmek için bir yakınınıza/arkadaşınıza misafirliğe gidersiniz. Her şey iyi güzel gider. Gitme vaktiniz geldiğinde “Ben kalkayım artık.” dersiniz. Karşıdan gelen yanıt %99 aynıdır. “Ya Nereye? Gitme Boş ver, Otur!”
Bu sözün çeşitli söyleniş şekilleri var. Fakat verilen mesaj aynıdır. Ev sahibi sizden biraz daha oturmanızı ister. Bunu kimisi gerçekten ister. Kimisi belki de laf olsun diye. Söylemezse içi rahat edemez ev sahibinin. Sizin de belki halletmeniz gereken işleriniz (veya özel işleriniz) vardır. Anlatmayı da istemiyorsunuzdur. Ev sahibi biraz daha ısrar edince, baktınız çok sıkıştırdı sizi. Aradan sıyrılmak için akla gelen ilk yalanı sallayıverirsiniz. Çünkü “Yapacak işlerim var.” demeniz ev sahibini kesmez. Onun bu söze karşı ciddi bir bağışıklığı vardır. “Boş ver sonra yaparsın işini.”. İşinizin ne olduğu da çoğu zaman önemsizdir onun için. O esnada kendisi bencillik moduna geçmiştir bile.
Bu olayları hemen hemen her ev ziyaretine gittiğimde yaşarım. En nefret ettiğim şeylerden biridir. Gece güzel giderken kapanış bu şekilde yapıldı mı benim için geçirilen güzel vaktin içine edilmiştir bir kere.
Ben hiçbir zaman bize gelen misafire bu tarz şekilde yaklaşmadım. Misafir gitmek isterse “Yine bekleriz” der geçerim. Çevremdeki insanlar beni bilir. Bana ısrar edilmesini hiç sevmem. O yüzden kendime yapılmasını istemediğim şeyi başkasına da yapmamaya çalışırım.
Gitmek isteyen misafir, kendince önemli bir işi olmasa zaten oturacaktır. İşi vardır ve ne olduğunu anlatmak istemiyor olabilir. Madem gelen misafir sizin için bu kadar önemli. Sizin evinizde az kalmışsa, siz de en kısa sürede onun evine ziyarete gidin. Böylece hem daha sık görüşmüş olursunuz.
Israr edince insanların eline ne geçiyor anlamıyorum. Israr etme huyunuzdan vaz geçin artık…
Comments of this post