Bugün en iyi dostumu kaybedeli tam bir yıl oldu. Geçen bir yıl içerisinde içimde herhangi bir hüzün kalmadı diyebilirim. Sadece arada sırada laf yeri geldiğinde “Balyoz şöyle şöyle yapardı” diyerek anıyoruz onu. Onu her andığımda, içimde sadece ufak bir sızı, eski günleri hatırlıyorum.
Evin kapısından içeriye ilk girişini ve etrafımda koşuşturduğun o ilk günü, okuldan eve döndüğümde koltukların içindekileri çıkarıp etrafı dağıttığın o günü, Antalya’ya gidişimizi, diğer köpeklerle oynayışını…
Hayatımda sahip olduğum ilk köpektin. Sevilmeyi, okşanmayı çok seviyordun. Seni sevmeyi bırakınca patinle dokunup, seni sevmeye devam etmemi istemen en çok hoşuma giden şeydi.
Aşağıdaki videoyu sırf bir gün öleceksin ve bana seni hatırlatan bir şey olsun diye çekmiştim. Bu son satırı yazarken göz yaşlarıma engel olamadım. Boğazıma bir şey düğümlendi sanki. Seni hiçbir zaman unutmayacağım BALYOZ…
Comments of this post
Mehmet Fatih Muslu
09 Eylül 2015
Beni de duygulandırdınız:(Benim de bir kedim vardı prenses adında.O aklıma geldi.Daha fazla yazamıycam ama ne diyelim,geçmiş olsun.
Clifford@Max
16 Eylül 2016
Gerçek Dostluk Demekten Başka Bir Şey Bulamadım Söylenecek Bir Şey Kalmamış Zaten .